تحقیق در مورد کار وکارگر

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 13 صفحه

قسمتی از متن .doc :

روایاتی به مناسبت روز کار و کارگر

از امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمودند: در تأمین مایحتاج زندگی خودتان سستی نکنید.

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: بهترین کارها آن است که دوامش بیشتر باشد، هرچند اندک باشد.

رسول خدا فرمودند: کار امروز را به فردا میفکن که هر روز کاری معین دارد.

حضرت علی علیه السلام : فرمودند دانا بر کار خود و نادان بر آرزوی خویش تکیه می کند.

حضرت علی علیه السلام : هر کس چیزی بجوید و دنبال آن برود، حتما به همه و یا برخی از آن خواهد رسید.

حضرت امام حسین علیه السلام : جز به اندازه کاری که کرده ای پاداش طلب نکن.

حضرت علی علیه السلام : با پاداش دادن به نیکوکار، بدکار را بیازار.

پیام هایی به مناسبت روز کار و کارگر

ضرورت کار و کوشش

قرآن کریم راجع به ضرورت کار و کوشش می فرماید: «همین که نماز به پایان رسید در روی زمین پراکنده شوید و از کرم خداوند روزی بجویید و خدا را بسیار یاد کنید، شاید رستگار شوید». آری، اسلام بین تلاش و کوشش در راه زندگی مادی و عمل در راه تهذیب نفس و به دست آوردن مواهب معنوی، توازن برقرار می کند. این آیه که می فرماید: «به آنچه خداوند به تو مرحمت فرموده سرای آخرت را تحصیل کن و نصیب خود را نیز از این دنیا فراموش مکن» به همین معنی دقیق نظر دارد. اسلام همان گونه نمی خواهد که راضی نیست انسان تمام نیروی خود را صرف تأمین زندگی مادی کند و به طور کلی از یاد خدا غافل شود، همچنان نمی خواهد که انسان تنها متوجه جهان دیگر شود و زندگی مادی خود را مختل کند؛ بلکه روش اسلام این است که انسان هم برای دنیای خود بکوشد و هم آخرت خود را فراموش نکند.

کار شرافت است.

کار هرچند ساده و سبک باشد، موجب شرافت و کرامت است و بهتر از آن است که انسان دست نیاز پیش دیگران دراز کند و سربار آنان باشد. درحدیث آمده است: «اگر انسان طنابی برداردو سر به کوه گذارد و هیزم بر پشت بکشد، بهتر از آن است که دست نیاز پیش دیگران دراز کند». اسلام راضی نمی شود که مسلمان سربار دیگران باشد و به او اجازه نمی دهد که از کار دست بکشد و به دعا اکتفا کند و از خدا بخواهد که بدون کار و تلاش او را روزی دهد. در حدیث آمده است که خداوند از بنده ای که فقط دهانش را باز کند و بگوید خدایا مرا روزی بده، بدش می آید.

کار جهاد است.

اسلام کار را نوعی جهاد در راه خدا می داند. تلاشی که مسلمان در راه اداره زندگی خود و خانواداش انجام می دهد از بهترین عبادت هاست. در همین باره از امام هشتم علیه السلام روایت شده که فرمود: «پاداش کسی که مخارج خود و خانواده اش را از فضل خداوند می جوید، از پاداش کسی که در راه خدا جهاد می کند، بیشتر است».

نقل می کنند که روزی رسول خدا با جماعتی از یارانش از جایی عبور می فرمود. به مردی برخوردند که مشغول کار بود. یاران آن حضرت از کوشش و تلاش آن مرد تعجب کردند و خدمت رسول خدا عرض کردند: یا رسول اللّه ، چه خوب بود که این تلاش و کوشش در راه خدا بود حضرت فرمود: «اگر منظورش خدمت کردن به خود و خانواده یا پدر و مادرش باشد، کوشش او در راه خدا شمرده می شود». آری کار و کوشش اگر به منظور اراده کردن زندگی خود و پدر و مادر، و هم چنین همسر و فرزند باشد، بدون شک جهاد در راه خدا حساب می شود و از بهترین عبادت ها به شمار می رود.

کار کردن شیوه انبیاست.

هیچ پیغمبری از طرف خداوند برانگیخته نشد مگر این که کارهای شخصی اش را خود انجام می داد و کارگر و زحمتکش بود. در شرافت و افتخار کارگر، همین نکته کفایت می کند که خاتم پیامبران، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله ، پیش از بعثت، چوپانی، و با پول حضرت خدیجه علیهاالسلام تجارت می کرد. بعداز بعثت نیز با اصحاب کار می کرد و در کارها و گرفتاری ها با آنان تشریک مساعی می فرمود و به هیچ گونه تفوّق و برتری نمی جست. هنگامی که مسجد بزرگ مدینه را می ساخت مانند کارگر ساده همراه اصحاب کار می کرد و طایفه انصار این شعر را مکرر می خواندند: اگر ما بنشینیم و پیغمبر کار می کند برای ما بسیار زشت و ناپسند است. حضرت موسی علیه السلام نیز چوپانی می کرد و حضرت ابراهیم علیه السلام چوپانی و بنّایی. لقمان و ادریس، خیّاط بودند و شیخ الانبیا حضرت نوح علیه السلام نجّار بود. سایر انبیا نیز هر یک شغلی داشتند که با آن امرار معاش می کردند.

دعای شخص بیکار مستجاب نمی شود.

اسلام مردم بی کار را مذمت کرده و دعایشان را در طلب روزی، مستجاب نمی داند. از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله روایت شده است که فرمود: «دعای چند صنف از امت من مستجاب نمی داند، یکی از آنها دعای مردی است که در خانه بنشیندو در پی روزی از خانه بیرون نرود و بگوید: خدایا روزی مرا برسان...». هم چنین علی بن عبدالعزیز روایت کره که امام صادق علیه السلام از من سئوال کرد که عمر بن مسلم